«نازآباد»، از زمین‌های «نارخاتون»، سوگلی ناصرالدین‌شاه، اراضی حاصلخیزی داشت و با توجه به روآوری بسیاری از چوبداران، قصابان و سلاخان به این محدوده، در اواخر دوران احمدشاه قاجار به عنوان مرکز اصلی ذبح دام تهران شناخته شد و ذبح دام در آن روستا رونق گرفت، به همین دلیل بعد‌ها در همین محله کشتارگاه تهران ساخته شد.
اخبار مشابه
در این قسمت می‌توانید اخبار مشابه به این خبر را مشاهده
نمایید.
در روزگاری نه چندان دور آب چشمه‌علی از محله علایین می‌گذشت و سبزه‌زار‌های محله را جانی دوباره می‌داد. بیشتر زمین‌های کشاورزی این محله از همین چشمه سیراب می‌شد و کشاورزی رونق داشت. رستم صنوبری می‌گوید: «وقتی تفکیک اراضی شد آب چشمه‌علی را هم از ما گرفتند و کشاورزی ما از رونق افتاد. ساختمان‌ها یکی پس از دیگری بنا شد و آلودگی‌های زندگی شهری مهمان همیشگی محله شد.»
روزگاری پایتخت به تیم تاسیسات دریایی می‌نازید و اینَک به آنان می‌بالد. به سفیرگفتمان.
مهم‌ترین اثر تاریخی روستای افجه، قصر ناصری است؛ قصری که گفته می‌شود توسط اعتمادالدوله، صدراعظم ناصرالدین شاه قاجار در شمال روستای افجه ساخته شد. تاریخدانان می‌گویند که ناصرالدین شاه هر سال برای مراسم خاصی در روز مشخصی راهی این قصر در روستای افجه می‌شده است. البته امروز چیز زیادی از این بنای دوره قاجار به جا نمانده و آنچه از آن با عنوان قصر ناصری روستای افجه نام می‌بریم، درواقع پی قصر، دیواری به ارتفاع ۵متر و طول یک متر و انبوهی از آجر‌های قرمزرنگ است.
بزودی شاهد پخش مجموعه‌ی مستندی درباره ورزش ایران از شبکه ورزش خواهیم بود.
روزگاری بود که فقط بعضی‌ها خدمت سربازی می‌رفتند؛ ولی از ۱۹ مهر ۱۳۰۵ شمسی اعلام شد که تمام افراد مذکر باید از اول ۲۱ سالگی به مدت ۲ سال بروند خدمت. از آن روز، خدمت سربازی شد بخشی از زندگی و فرهنگ ایرانی‌ها.
روزگاری بود که خانه‌ها برای معمار‌ها و ساکنین‌شان چیزی فراتر از سقفی برای خوابیدن بودند.
روزگاری تیم فوتبال فولاد خوزستان در شرایطی که چندین ستاره تاریخ فوتبال ایران را در ترکیب داشت، برای بقا می‌جنگید.
روزگاری که هنوز از خیابان ولیعصر(عج) خبری نبود، ساکنان شمیران یا همان اهالی محله‌های امروز شمال شهر از جاده قدیم که اکنون آن را به نام خیابان شریعتی می‌شناسیم برای رفت و آمد به دارالاخلافه از درشکه استفاده می‌کردند و چند ایستگاه خاطره‌انگیز در مسیر که آنها را به تهران می‌رساند.
می‌گویند اتابک وزیر، بی‌سر و صدا از عمارت شهری‌اش بیرون می‌زد (غیبش می‌زد) و بی‌خبر به فضای روح‌انگیز، سایه‌سار درختان و نغمه‌خوانی دل‌انگیز بلبلان در این باغ پناه می‌برد. همین بود که دوستان و آشنایان خوش‌ذوق باخبر از موضوع به آنجا «باغ غیبی» می‌گفتند. احمدشاه هم یکی، دو بار برای اقامت کوتاه به باغ غیبی امین‌السلطان رفت.
. در سال ۱۳۰۶ شمسی بخشی از آب رودخانه کرج به تهران منتقل شد و به جوی‌ها و شیر‌های فشاری محله‌ها رسید، اما باز هم از لوله‌کشی خانگی خبری نبود. ۱۲ سال بعد قرار شد یک شرکت فرانسوی پروژه لوله‌کشی آب تهران را آغاز کند، اما از بد روزگار با شروع جنگ جهانی دوم این پروژه در قدم اول متوقف شد. سرانجام در سال ۱۳۲۵ طلسم لوله‌کشی آب تهران شکسته شد و این پروژه با حضور شرکت‌های خارجی به مناقصه گذاشته شد و یک سال بعد کلنگ لوله‌کشی آب در تهران در میدان سنگلج به زمین خورد.
سپهرزاد می‌گوید: «مردم برای سوار شدن به این اتوبوس‌ها صف می‌کشیدند، چون معتقد بودند طبقه دوم اتوبوس‌ها لذت سواری را دو برابر می‌کند. آنها به کنایه می‌گفتند طبقه بالا به دلیل زاویه دید مناسبی که دارد مثل لژ سینماست و کسانی را که طبقه دوم اتوبوس می‌نشستند لژنشین می‌نامیدند.»
روزگاری این خیابان و کوچه‌های اطرافش به واسطه حضور عبادتگاه‌های ادیان مختلف محل زندگی ارامنه، زرتشتی‌ها و کلیمی‌ها بود. این روز‌ها کمتر اثری از این هموطنان در این خیابان به چشم می‌خورد و به همین دلیل این عبادتگاه‌ها شلوغی و رفت و آمد همیشگی را ندارد.
پس از پایان اصلاحات ارضی در ابتدای دهه۴۰ و بر هم خوردن نظام زراعتی، سیلی از آوارگان روستایی و به‌ویژه آن‌هایی که تکه‌زمینی گیرشان نیامده بود، به امید زندگی بهتر به سوی شهر‌های بزرگ سرازیر شدند، عمده بارانداز این فقرا اَبَر شهر تهران بود. شهری درندشت که کسی، کسی را نمی‌شناخت و آنچنان گسترده و وسیع بود که در هر دره و کوه و کمر آن می‌شد آلونکی و زاغه‌ای بنا کرد.
طبق گزارش مطبوعات آن زمان، این هتل در ١۵ طبقه، با ارتفاع ٨٠ متر، ٤١٠ اتاق یک‌نفره، ١٨٨ اتاق دونفره، ٢٧ شاه‌نشین و لژ‌های مخصوص سلاطین و روسای جمهوری، ٩ مغازه، ٣ رستوران مجلل، ٢ تالار غذاخوری با هزینه‌ای بالغ‌بر ٦۵٠ میلیون تومان ساخته و به‌عنوان بزرگ‌ترین آسمان‌خراش ایران به جهانیان معرفی شد.
«خداکرم داودی» نیز اولین توقفگاه چهار پایان برای جابه جای مسافران را ابتدای سه‌راه فلاح می‌داند: «در این محل که به اسطبل جهانگیرخان شهرت داشت، چند نفر مسئول تیمار و نگهداری از اسب‌ها و قاطر‌ها بودند، تا برای استفاده شهروندان همیشه آماده باشند. اسب‌های مسافرکش چابک و تیزرو بودند و با نژاد‌های بارکش فرق داشتند، از این‌رو مراقبت و نگهداری این قبیل حیوانات اهمیت ویژه‌ای برای صاحبانشان داشت.»
تهران در این سالها روزهای آلوده و آسمان خاکستری زیادی را تجربه می کند، امسال در پایتخت فقط دو روز هوای پاک داشتیم و دیدن آسمانی آبی آرزوی اکثر ما تهرانی ها شده است.
تهران در این سالها روزهای آلوده و آسمان خاکستری زیادی را تجربه می کند، امسال در پایتخت فقط دو روز هوای پاک داشتیم و دیدن آسمانی آبی آرزوی اکثر ما تهرانی ها شده است.
به گفته ساکنان قدیمی بزرگراه شیخ فضل‌الله‌نوری با اینکه خودرو‌های کمی از آن عبور می‌کرد از همان ابتدا آسفالت بود و بعد‌ها هم زیرگذر را آسفالت کردند که نتیجه خوبی برای اهالی نداشت. «حسن جعفری» که در نانوایی‌اش به بخش جنوبی زیرگذر باز می‌شود، می‌گوید: «آسفالت‌ها آنقدر عمق زیرگذر را کم کرد که کم‌کم مردم برای تردد با هم دعوایشان می‌شد به همین دلیل بعد‌ها آن را یکطرفه کردند.»
روزگاری خانه‌های مجلل بسیاری از رجال شهر به خاطر آب و هوای مطلوب شرق تهران درمحدوده تهرانپارس فعلی، بنا شده بود. افرادی که هریک به نوعی در ساخت و شکل گیری هویت این محله تقش داشتند. «ارباب هرمز» یکی از همین افراد است که در رونق این محله داشته است.
روزگاری در شرق آبادی سوهانک، باغی بزرگ به نام «بنانیه» قرار داشت که متعلق به پدر «استاد بنان» خواننده و هنرمند سرشناس معاصر ایران بود. ماجرای این باغ بزرگ و از بین رفتن آن، حکایت برگی از تاریخ آبادی سوهانک است.
جالب‌ترین بخش ماجرای این آموزش‌ها، مشق نداشتن دختران بود. دختر‌ها تنها اجازه خواندن داشتند، اما نوشتن را برای دختر عملی زشت و ناپسند می‌دانستند، چون بر این باور بودند که «دختر مشق بلد باشد، کاغذپرانی می‌کند.» به این معنی که نامه عاشقانه می‌نویسد.
روزگاری این توهم غلط وجود داشت که چهره‌های مطرح ترجیح می‌دهند با تلویزیون حرف بزنند تا بیشتر دیده شوند، ولی کارلوس کی‌روش، علی دایی، مهدی طارمی و سعید معروف خلاف این جریان را نشان دادند. آنها ثابت کردند که وزن عادل بیش از تلویزیون با برنامه‌های بی‌شماری است که در حوزه ورزش و فوتبال ساخته می‌شود. مردی که به دلیل بر مدار نبودن، از تلویزیون رانده شده، حالا کت را به تن دارد و می‌تواند بیرون از قاب هم قدرت‌نمایی کند. موضوع و پرسش نگران‌کننده این است که در چنین موقعیتی، آیا فضای انحصارطلب صداوسیما، در آینده تلاش می‌کند با عادل رقابت کند یا اینکه یک بار دیگر با استفاده از اهرم فشار، سعی در کنار زدن او خواهد داشت؟
روزگاری تیتر یک روزنامه‌ها به چهره‌هایی اختصاص داشت که حالا در حاشیه فوتبال قرار دارند.
سینمای رسانه‌ها در روز پنجم از سی‌ونهمین دوره جشنواره ملی فیلم فجر محل نمایش فیلم‌های «روشن» به کارگردانی روح الله حجازی و «روزی روزگاری آبادان» به کارگردانی حمیدرضا آذرنگ بود.
تمامی حقوق این سایت متعلق به آی‌لوک می‌باشد. سایت مپ