یک ستاره‌شناس فرازمینی در یک کهکشان دور اگر با تلسکوپ به کهکشان راه شیری در آسمان شب نگاه کند، چه چیزی را می‌بیند؟ دانشمندان آنچه را که راه شیری ممکن است برای ستاره شناسان بیگانه به نظر برسد، بازسازی کرده‌اند.
اخبار مشابه
در این قسمت می‌توانید اخبار مشابه به این خبر را مشاهده نمایید.
خورشید با سرعت 828000 کیلومتر در ساعت در حال گردش به دور کهکشان راه شیری است. بر این اساس، خورشید 230 میلیون سال طول می کشد تا یک گردش کامل به دور کهکشان راه شیری انجام دهد.
تلسکوپ آتی ناسا به نام « نانسی گریس رومن» سیاره های سرگردان و بدون ستاره را در کهکشان راه شیری جستجو می کند.
این کهکشان با نام «UGC 11860»، تقریباً در فاصله 184 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی اسب بزرگ قرار دارد. این کهکشان مارپیچی مانند کهکشان راه شیری است که بازوهایی دارد و از ناحیه مرکزی متراکم و درخشان آن انحنا دارند.
توزیع فلز در کهکشان راه شیری در مقایسه با کهکشان‌های دیگر بسیار مسطح‌تر است و بیشتر شبیه یک پنکیک است تا یک دونات. به گفته محققان، کهکشان ما منحصر به فرد نیست، اما چندان هم رایج نیست. توزیع فلزی کهکشان راه شیری، احتمالا برای کهکشانی به این جرم، متداول نیست.
گز و همکارانش بیش از ۲۰ سال در حال مطالعه مرکز کهکشانی بودند. بر اساس این داده‌ها، تیمی از ستاره‌شناسان به رهبری آنا سیورلو، ستاره شناس UCLA، چهار جرم دیگر را شناسایی کردند: G ۳، G ۴، G ۵ و G ۶. آن‌ها در مدار‌های بسیار متفاوتی از G ۱ و G ۲ قرار دارند. در مجموع، اجرام G دارای دوره‌های مداری هستند که از ۱۷۰ سال تا ۱۶۰۰ سال متغیر است.
سیگنال‌هایی که از مرکز کهکشان راه شیری بیرون می‌آیند، به دلیل متراکم بودن با ستاره‌ها و سیارات فراخورشیدی قابل سکونت، مورد توجه دانشمندان قرار گرفته‌اند. همچنین، اگر بیگانگان هوشمند در هسته کهکشان راه شیری حضور داشته باشند و بخواهند به کهکشان‌های دیگر دست یابند، ممکن است سیگنال‌هایی را به طیف گسترده‌ای از سیارات بفرستند.
گروهی از محققان با بررسی میزان عجیب و غریب بودن مدار بیش ۱۵۰ سیاره که دور ستاره های کوتوله M مدار می زنند، پیش بینی کردند حدود یک سوم سیارات کهکشان راه شیری احتمالا آب مایع در خود دارند.
محققان نوشتند: با استفاده از مکان‌های دقیق اجرام بسیار جوان، برای اولین بار، ما می‌توانیم بگوییم که کهکشان ما ساختاری چند بازویی دارد و از دو بازوی متقارن تشکیل شده است. بازو‌های نورما (Norma) و پرسئوس (Perseus) احتمالا دو بازوی متقارن در کهکشان راه شیری داخلی هستند و از کهکشان داخلی به قسمت‌های بیرونی گسترش می‌یابند، دوشاخه می‌شوند و به ترتیب به بازو‌های قنطورس (Centaurus) و کمان (Sagittarius) متصل می‌شوند.
جرم کهکشان میزبان ما تقریباً معادل ۸۰۵ میلیارد خورشید است. اگرچه این اندازه برای پردازش بسیار بزرگ است، اما در واقع به طور قابل توجهی کمتر از تخمینی است که دانشمندان در ایالات متحده در سال ۲۰۱۹ انجام دادند.
حدود ۲۰۰ خوشه ستاره‌ای عظیم در منطقه‌ای پر از گرد و غبار با وسعت حدود ۵۰۰۰ سال نوری(تنها پنج درصد قطر کهکشان راه شیری) زندگی می‌کنند، با این حال، مقدار گاز در این منطقه کوچک برابر با کل گاز موجود در کهکشان راه شیری است.
کهکشان‌های کوتوله دارای چند میلیارد ستاره هستند و هر اندازه که بزرگ به‌نظر می‌رسند، در مقایسه با کهکشان راهشیری که دارای صدها میلیارد ستاره است، بسیار کوچک‌تر هستند.
ابرزمین‌ها با وجود فراوانی در کهکشان راه شیری، در منظومه ما یافت نمی‌شوند. اگر چنین جهانی در مجاورت ما وجود داشت عواقبی ویرانگر در انتظارمان بود.
هادی چوپان بدنساز ایرانی تصویری جالب از خودش در اینستاگرام منتشر کرد.
کهکشان مارپیچی با وسعت صد هزار سال نوری دارای حداقل ۱۰۰ میلیارد ستاره است که توسط سیاه‌چاله‌ای بسیار پرجرم که چهار میلیون برابر خورشید ما جرم دارد، در کنار هم نگه داشته شده است.
ستاره شناسان در سازمان فضایی اروپا(ESA) با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب تصویری از یک کهکشان مارپیچ ثبت کرده اند که شباهت زیادی به راه شیری دارد.
در هر طرف از فضای نامتناهی اسامی عجیب و غریبی بر روی اجرام آسمانی گذاشته شده است که هرکدام دلیلی دارد.
یک تحقیق جدید از صفحه کهکشان راه شیری ۳.۳۲ میلیارد جرم کیهانی را با جزئیاتی دقیق نشان داده است. چنین صفحه ای در حقیقت از وسط قرص کهکشان می گذرد.
اخترشناسان با انجام این کار توانستند محاسبه کنند که چه مقدار ماده در محیط اطراف کهکشان راه شیری(CGM) – هاله‌ای از غبار و گاز که کل کهکشان ما را احاطه کرده است- وجود دارد. اخترشناسان آن را مانند تابیدن نور از میان مه، برای اینکه بفهمند چقدر غلیظ است، توصیف می‌کنند.
اخترشناسان موفق شده‌اند دورترین ستاره در کهکشان راه شیری را شناسایی و برای مرز بیرونی کهکشان ما تعریف جدیدی ارائه کنند.
اخترشناسان موفق شده‌اند دورترین ستاره در کهکشان راه شیری را شناسایی و برای مرز بیرونی کهکشان ما تعریف جدیدی ارائه کنند.
ستاره‌شناسان ادعا می‌کنند که یک معمای دیرینه در مورد چگونگی تکامل کیهان را حل کرده‌اند و آن، توزیع فضایی کهکشان‌های ماهواره‌ای ضعیف در اطراف کهکشان راه شیری است. آرایش عجیب این کهکشان‌های ماهواره‌ای که گاهی به عنوان صفحه ماهواره‌ها نیز شناخته می‌شوند، باعث می‌شود که به نظر برسند که در یک صفحه پهن، باریک و در حال چرخش قرار گرفته‌اند.
دانشمندان چینی با استفاده از تلسکوپ کروی با دیافراگم پانصد متری (FAST) یا «چشم آسمان چین» جزئیات بی سابقه‌ای از محیط میان ستاره‌ای کهکشانی را آشکار کردند.
در شعار دادن ما اندازه دو کهکشان راه شیری از کشور‌ها جلوتر هستیم. همین الان دستاورد‌هایی را دولت سیزدهم به آن می‌بالد که اکثر آن را فقط مسئولان می‌بینند و مردم آن‌ها را حس نمی‌کنند، به اندازه تمام سال‌ها کار این دولت‌ها و کشورهاست.
محققان در جدیدترین پژوهش‏، جمعیتی از خوشه‌های ستاره‌ای کروی را در هاله داخلی آندرومدا شناسایی کردند که همگی دارای متالیتی یکسان هستند. متالیتی به ترکیب عنصری ستارگان، با عناصری سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم اشاره دارد که در نجوم عنوان فلزات به آن‌ها اطلاق می‌شود.

تمامی حقوق این سایت متعلق به آی‌لوک می‌باشد. سایت مپ