نتیجه مطالعه‌ای تازه بر روی یک آنکیلوسور فسیل شده نشان می‌دهد که ممکن است صدا‌های پرنده مانندی را بر زبان آورده باشد.
اخبار مشابه
در این قسمت می‌توانید اخبار مشابه به این خبر را مشاهده
نمایید.
دانشمندان در پژوهش‌های قبلی فهمیده بودند که قدیمی‌ترین زنبور‌ها از زنبور‌های وحشی بی‌عسل به‌وجود آمده‌اند، و به‌جای شکار به گردآوری شهد و گرده روی آورده‌اند. اکنون این تحقیق جدید می‌گوید این تغییر در اوایل دوره کرتاسه در مناطق خشک گوندوانای غربی رخ داده است.
دیکنسونیا (Dickinsonia) ۵۵۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد. این موجودات بیضی‌شکل شناور از نظر اندازه بسیار متفاوت بودند؛ برخی به اندازه یک ناخن و برخی دیگر به اندازه یک بشقاب. این حیوانات آنقدر ابتدایی بودند که حتی اسکلت هم نداشتند. برخی از دانشمندان تصور می‌کردند که دیکنسونیا حتی حیوان نیست، بلکه قارچ است؛ اما این موضوع بعدا رد شد.
زمانی که دایناسورها بر زمین حکومت می‌کردند، خزندگان دریایی در دریا‌ها فرمانروا بودند. معروف‌ترین این گردن‌دراز‌ها آنها پلسیوسور‌ها هستند که احتمالا وقتی به هیولای دریاچه نس فکر می‌کنید، تصور می‌کنید.
اگر استادان و دانشجویان دانشگاه‌ها نسبت به ازسرگیری فعالیت‌های اکتشافی تمایل نشان دهند، با حمایت سازمان‌ها و نهاد‌های دیگر می‌توان به کشف آثار جدید از دایناسورها امیدوار بود. کاهش ورودی دانشجویان در رشته دیرینه‌شناسی و نبودن زمینه‌های اشتغال پس از فارغ‌التحصیلی یکی دیگر از چالش‌های این حوزه است که فعالیت‌های اکتشافی استادان دیرینه‌شناس را محدود می‌کند. معدود دانشجویان این رشته هم علاقه چندانی نشان نمی‌دهند.»
بزرگترین پستانداری که تاکنون روی زمین پرسه زده در تخیل ما با دایناسورها رقابت می‌کند، زیرا تا ۴۰۰۰ سال پیش با انسان‌ها همزیستی داشته است. کتاب‌ها، فیلم‌ها و یک نمایشگاه بزرگ این غول‌های عصر یخبندان را با هشداری رمزآلود بازگردانده اند: آیا آب و هوا یا رفتار انسانی علت انقراض آنان بوده است؟
یک نقشه به شما نشان می‌دهد که ۶۶ میلیون سال پیش، وقتی دایناسورها توسط یک سیارک عظیم از بین رفتند، زمین چگونه بود.
در دانشگاه آبرن حتی دندان‌های غول‌پیکر تیرانوزور‌ها در مقایسه با اندازه جمجمه به نسبت دندان‌های مارمولک‌های شکارچی زنده هستند و این ایده را رد می‌کنند که دندان‌های آنها با لب‌ها خیلی بزرگ پوشانده شده است.
دانشمندان در خصوص شکل‌گیری، قدمت و ماندگاری حلقه‌های زحل نظر متفاوتی دارند؛ گروهی بر این باورند که حلقه‌های زحل ازلی هستند و بیش از چهار میلیارد سال پیش همراه با این سیاره شکل گرفته‌اند و زحل هرگز یک دنیای خسته‌کننده نبوده‌است. گروه دیگر بر این باورند که حلقه‌ها بسیار جوان‌تر هستند و در چند صد میلیون سال گذشته شکل گرفته‌اند. بر اساس این نظریه، حلقه‌ها به قدری جوان هستند که اگر دایناسورها برنامه فضایی داشتند، زحل بدون حلقه را از طریق تلسکوپ‌های خود می‌دیدند.
استخوان‌های فسیل‌شده از محسوس‌ترین شواهد دایناسورها هستند، اما تنها راه مطالعه درباره‌ی این حیوانات ماقبل‌تاریخ نیستند.
این مار‌های عظیم الجثه قطر بدنشان به یک متر و طولشان به بیش از ۱۵ متر می‌رسید و با ابعادی شبیه به اتوبوس یکی از بزرگترین شکارچیان جهان پس از دوران دایناسورها بوده‌اند.
فیلیپ سنتر، دانشمند پزشکی قانونی از دانشگاه ایالتی فایتویل در ایالات متحده، می‌گوید: اگر می‌خواهیم به یکی از اهداف اصلی دیرینه شناسی دست یابیم: بازسازی دقیق دنیای باستان، باید جزئیات صوتی گنجانده شود. بقایای فسیلی که در دهه‌های اخیر و صد‌ها نفر در مورد غول‌های ماقبل تاریخ فاش کرده‌اند: اندازه، زیست‌شناسی و زمان زندگی آنها، باید کمک کند.
«ضرورت پاسخگویی فراگیر به ملت ونزوئلا، مادورو را به اتحاذ رویه‌های جدید سوق داده است. توجه داشته باشیم که امروزه اقتصاد ونزوئلا فروپاشیده است. جامعه این کشور اگر خود را بازیابی نکند و در مسیر صحیح حرکت در نظم بین‌المللی قرار نگیرد، ملت ونزوئلا در مقایسه با شرایط کنونی، هزینه‌های به مراتب بیشتری را نیز باید پرداخت کنند. از سوی دیگر، دولت مادورو با سیاست جدید خود مبنی بر تمایلش جهت عادی سازی روابط دیپلماتیک و اقتصادی با آمریکا، عملا خصومتِ دولت این کشور نسبت به خود را هم به چالش می‌کشد.»
میگو‌های کله‌وزغی احتمالاً با دایناسورها هم‌عصر بودند، اما واقعاً کدام حیوانات طولانی‌ترین عمر را روی این سیاره داشته‌اند؟ آیا فسیل زنده حقیقت دارد؟
دکتر دیوید هان از دانشگاه کوئین ماریِ لندن، نخستین نویسنده‌ی این مطالعه گفته است: «یافتن نمونه‌های غذا درون بدن دایناسورها یک اتفاق نادر است، پس هر نمونه‌ای که کشف شود واقعاٌ مهم است، چون مدرک مستقیمی است که نشان می‌دهد دایناسورها از چه چیز‌هایی تغذیه می‌کردند.
دیرینه شناسان دانشگاه بریستول با بررسی شکل دندان‌های دایناسور‌های اولیه، شبیه‌سازی عملکرد دندان‌های آنها با مدل‌سازی محاسباتی و مقایسه آنها با خزندگان زنده و رژیم غذایی آنها، تنوع ریخت دندانی دایناسور‌های اولیه را بررسی کردند. آنها دریافتند که اجداد بسیاری از گروه‌های دایناسور‌های گیاه خوار، همه چیزخوار بوده‌اند و اجداد علفخواران معروف گردن دراز مانند دیپلودوکوس یا دوتیرکی‌ها نیز گوشت می‌خوردند.
در این مطلب نگاهی می‌اندازیم به چگونگی گسترش دانش انسان‌ها درباره‌ی کیهان و پیشینه‌ی خودمان در یک سالِ گذشته؛ از زمانِ انقراض دایناسورها گرفته تا کشف یک دندان انسان اسرارآمیز باستانی و کهکشان‌های بسیار کهن.
نمی‌دانم در جریان این موضوع هستید یا نه، اما کارشناسان و دانشمندان زیادی به نحوه تصویرسازی و تجسمِ ظاهرِ دایناسورها بر اساسِ اسکلت، ایرادات اساسی می‌گیرند و معتقدند این شکل از حدسِ ظاهر چندان علمی نیست. حالا یک کاربرِ علاقمند به موضوع سعی کرده با به تصویر کشیدنِ برخی حیواناتِ حال حاضرِ کره زمین با شیوه‌ای یکسان با دایناسورها، عیب‌های این روش را یادآوری کند.
در دهه ۱۹۸۰، دیرینه شناس، دیل راسل، یک آزمایش فکری را پیشنهاد کرد که در آن یک دایناسور گوشتخوار به یک کاربر ابزار هوشمند تبدیل شد. این «دایناسوروئید» مغز بزرگی داشت و شست‌هایش مخالف بود و راست راه می‌رفت.
این دو گروه نمونه‌ای از فسیل‌های بسیار منحصربفرد از دایناسورها هستند که قدمت آنها به ۱۰۰ میلیون سال قبل بر می‌گردد (دوران کرتاسه پسین). نکته جالبی که از آنالیز این فسیل‌ها بدست آمده این است که بیشتر آنها دایناسور‌های تروپود (Theropod) درنده (از دسته دایناسور‌های گوشتخوار) بودند.
آبی که امروز روی کره زمین وجود دارد، همان آبی است که نزدیک به پنج میلیارد سال است که همین جا بوده است، به این معنی که حتی ادرار دایناسورها نیز در آن بوده است، اما آبی که در محل زندگی ما جریان دارد بار‌ها و بار‌ها در تاسیسات تصفیه آب بازیافت و تصفیه می‌شود و به دست ما می‌رسد.
کاترین کالوین، مشاور ارشد ناسا، با اشاره به انقراض دسته جمعی دایناسورها در ۶۶ میلیون سال پیش که گمان می رود ناشی از برخورد یک سیارک بزرگ با زمین بوده است، گفت: «دایناسورها برنامه فضایی نداشتند که بدانند چه چیزی در راه زمین است، اما ما داریم.»
دیرینه شناسان تخم‌های دایناسور فسیل شده‌ای را در چین کشف کردند که نشان می‌دهد این جانداران پیش از رویداد بزرگ در حال کاهش بودند.
اگر امروز یک فسیل کشف کنید هر DNA دایناسور درون آن مدت‌هاست که از هم پاشیده شده است. این بدان معناست که تا آنجایی که دانشمندان می‌دانند و حتی با استفاده از بهترین فناوری موجود امروز نمی‌توان یک دایناسور را از DNA آن ساخت.
دانشمندان آمریکایی با بررسی فرآیند رشد پرندگان در درون تخم، دریافتند که این موجودات در مراحل اولیه این دوره از رشد شباهت بسیار شگفت انگیزی با دایناسورها دارند.
تمامی حقوق این سایت متعلق به آی‌لوک می‌باشد. سایت مپ