تهران قدیم چندین دروازه داشت که هر روز مسافران زیادی از این دروازه‌ها از شهر بیرون می‌رفتند یا وارد شهر می‌شدند. بروبیای مسافرها از این دروازه‌ها محله‌هایی را ایجاد کرد که اسم این دروازه‌ها را به‌خود گرفتند.
اخبار مشابه
در این قسمت می‌توانید اخبار مشابه به این خبر را مشاهده نمایید.
برخی محققان معتقد‌اند به کار گیری اتومبیل در نقش مسافرکش مربوط به سال ۱۳۰۶ است.
ساختمان یخچال‌ها شامل زمینی وسیع با دیواری شرقی - غربی و چینه‌ای و بسیار بلند بود، چالی در زمین به‌صورت استخر می‌کندند و در کنار آن انباری در عمق زمین می‌ساختند. دسته‌ای از این انبار‌ها مسقف و برخی بدون سقف بود. برای رسیدن به درانبار، چند پله (متناسب با عمق انبار) پایین می‌رفتند.
در قدیم گاهی مسافرانی که اینجا می‌آمدند در اتاق‌های خاص، اتراق می‌کردند. با گسترش خانه‌سازی‌ها و شکل‌گیری کامل جوادیه، کاربری‌ها تغییر یافت و ارتباط‌ها با کشتارگاه گسست. تا مدت‌ها کاروانسرا‌های محل به منازل چهل خانه‌ای بدل شدکه خانوار‌های زیادی را به‌عنوان مستاجر در خود می‌دید. اما به‌مرور زمان و همه‌گیری و شیوع فرهنگ شهرنشینی در جنوب شهر، توقف این‌روند و متروکه شدن چهل خانه‌ها را به همراه داشت و به فراموش‌خانه‌ای بودن خود قانع شدند؛ اما وضع، همین‌طور باقی نماند.
یکی از سرگرمی‌های مردم تهران قدیم، خربازی (خرسواری، یابوسواری) بود که جوانان به آن علاقه بسیاری داشتند. برخی دیگر از مردم هم در روز‌های تعطیلات عازم باغات و سایر گردشگاه‌های تهران نظیر چشمه علی، دوشان تپه، پس‌قلعه، عشرت‌آباد، میدان باغشاه و … می‌شدند و وقت خود را بیشتر با بازی‌های دسته جمعی مثل الک دولک، یک پی دو پی، دوک‌بازی و … می‌گذراندند.
در این گزارش تصاویر کمتر دیده شده از تهران قدیم را برای شما کاربران قرارد داده ایم که دیدن آن خالی از لطف نیست.
رودخانه کن از قدیم آب شرب و همچنین آب مورد نیاز برای آبیاری باغ‌های میوه کن را تأمین می‌کرد و به این سبب همواره محل تفریح و گردشگاه شهروندان تهرانی بوده است. این رود، پرآب‌ترین رودی است که از تهران می‌گذرد. مسیر طولانی این رود به علت عظمت و مقیاس شهری و فراشهری آن با بسیاری از شریان‌های شهری و فراشهری تقاطع دارد.
خیابان اصلی محله دکتر اقبال به نام «اقبال» شهرت دارد که اکنون محل تردد خودرو‌هایی است که قصد دارند وارد بازار امین الملک و میدان ابوذر شوند و کم عرضی خیابان شلوغی محله را بیشتر به رخ می‌کشاند. شهروندانی که در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ در محدوده محله دکتر اقبال زندگی می‌کردند به یاد دارند که رودخانه‌ای با آب زلال از وسط دشت وسیع کشاورزی عبور می‌کرد که به آن جلوه‌ای خاص داده بود.
پردیس- رئیس پلیس راه شرق استان تهران ترافیک در جاده قدیم جاجرود و آزادراه تهران-پردیس را نیمه سنگین توصیف کرد.
اداره پست اولیه تهران که در خیابان امام خمینی (ره) قرار داشت در این وقت از سال با نزدیک شدن به سال نو مانند دوزندگی‌ها و شیرینی‌فروشی‌ها شلوغ‌ترین روز‌های خود را می‌گذراند.
در دوران پهلوی، به‌شدت با انجام حجامت مخالفت می‌شد و حتی آن را ممنوع کردند تا اینکه بعد از پیروزی انقلاب، این روش درمانی که ریشه در طب اسلامی دارد، رواج پیدا کرد.
کارشناس مرکز مدیریت راه‌های کشور از ترافیک سنگین در محور قدیم تهران-بومهن خبر داد.
خیابان حافظ، دروازه شمیران و خیابان کریمخان چند خیابان قدیمی تهران هستند که بسیاری تصاویر روز‌های برفی این خیابان‌ها را در ذهن ثبت کرده‌اند.
طبق گزارش مطبوعات آن زمان، این هتل در ١۵ طبقه، با ارتفاع ٨٠ متر، ٤١٠ اتاق یک‌نفره، ١٨٨ اتاق دونفره، ٢٧ شاه‌نشین و لژ‌های مخصوص سلاطین و روسای جمهوری، ٩ مغازه، ٣ رستوران مجلل، ٢ تالار غذاخوری با هزینه‌ای بالغ‌بر ٦۵٠ میلیون تومان ساخته و به‌عنوان بزرگ‌ترین آسمان‌خراش ایران به جهانیان معرفی شد.
در زمان آقامحمدخان، پایتخت ایران از اصفهان به تهران تغییر پیدا کرد و این جابه‌جایی باعث شد تا قهوه‌خانه‌ها در تهران رونق گرفته و تعداد آن زیاد شود.
(تصاویر) تهران قدیم؛ نام خیابان‌های تهران در عصر قاجار چه بود؟
تصاویر تاریخی از مدارس و دانش آموزان در ایران را مشاهده می‌کنید.
به مرور زمان، شترداران شاهان قاجاری این محل را برای ساخت کاروانسرا و اتراقگاه‌های شتران انتخاب کردند و دورتادور محله نفرآباد کاروانسرا و اتراقگاه ساختند، به همین دلیل از همان زمان تاکنون اینجا به «نفرآباد» معروف شد.
این روز‌ها دیگر کسی از صندوق‌های پست زرد رنگ برای ارسال نامه استفاده نمی‌کند، این عکس تصویری جالب از صندوق‌های پست در تهران قدیم است./ منبع: خبرآنلاین
کوره‌پزخانه‌ها جزء لاینفک محله‌های منطقه۱۶ بودند. مثلا «کوره‌پزخانه کورهنگ» یکی از آن کوره‌پزخانه‌ها بود که در حال حاضر «مجتمع دخانیات» و «فضای سبز» و «بنگاه آهن قراضه» جای آن سبز شده است.
غذا‌های خیابانی در تهران قدیم بیشتر به غذا‌های خانگی شباهت داشت تا فست فود‌های پُرکالری غربی. در واقع بر خلاف تصوری که مردم از غذا‌های خیابانی دارند، در تهران قدیم فروشنده سعی می‌کرد بهترین مواد خوراکی هر فصل را با قیمت کمتر بفروشد. این غذا‌ها بیشتر توسط مسافران یا مردمی که در شهر تردد می‌کردند خریداری می‌شد. البته‌گاه به واسطه شهرت یک فروشنده، مردم حاضر بودند مسافت زیادی را تردد و فقط از آن فروشنده خرید کنند.
محزون و غمگین نشان دادن چهره و رفتار از واجبات مراسم عزا به‌ویژه برای خانواده درجه یک بود. هر قدر میزان اشک و آه و ماتم و گریه و بی‌قراری در میان اعضای خانواده بیشتر بود به همان اندازه میزان ارادت به متوفی سنجیده می‌شد. یکی از رسوم واجب که حتما در مراسم ختم برای نزدیکان تازه درگذشته باید آن را اجرا می‌کردند؛ یقه باز کردن بود.
کاروانسرای خانات، بنایی تاریخی با بیش از یک قرن قدمت است که در بافت قدیمی تهران واقع شده و بزرگ‌ترین کاروانسرا‌های درون‌شهری است. این بنایی منحصر به‌فرد در اواخر دوره ناصرالدین شاه قاجار ساخته شده است و در گذشته به آن، سرای روغنی‌ها می‌گفتند چرا که محلی برای خریدوفروش روغن بوده است.
واژه «چاروادار» یا «مکاری»، شکل دگرگون شده واژه چهارپادار (چهارپادارنده) است. چاروادار یا مکاری به فردی می‌گفتند که حیوانات بارکشی مثل قاطر و اسب در اختیار داشت و با کرایه دادن آن‌ها برای مسافربری و حمل بار روزگار می‌گذراند.
پژوهشگر تهران قدیم به لزوم کلانتری و اورژانس ویژه بازار تاکید کرد و گفت: وسعت و حجم زیاد افرادی که روزانه وارد بازار می شوند به حدی است که باید مشکلاتش را در سطح حاکمیت حل کرد.

تمامی حقوق این سایت متعلق به آی‌لوک می‌باشد. سایت مپ